Παίζει τα blues με τον παραδοσιακό τρόπο, με ακουστική κιθάρα. Ενδιάμεσα εξερευνά τις μουσικές του ρίζες, στην Αφρική και αλλού. Έχει συνείδηση της πορείας και της θέσης των ομοίων του στις ΗΠΑ κι είναι έντονα πολιτικοποιημένος, χωρίς να τρέφει ψευδαισθήσεις Εϊναι ο Corey Harris, και θα είναι κοντά μας με το τρίο του για λίγες βραδιές.
Στην Αθήνα θα σας δούμε με ένα ακουστικό τρίο. Ποια χαρακτηριστικά έχει αυτό το σχήμα; Είναι φυσαρμόνικα, κιθάρα και μαντολίνο. Και παίζουμε ακουστικά blues.
Ενδιαφέρων συνδυασμός οργάνων. Το μαντολίνο προσθέτει κάτι άλλο στην κλασική φόρμα. Ναι. Αν και υπάρχει μακρά ιστορία της παρουσίας του μαντολίνου στα blues. Γι αυτό και επέλεξα να συμπεριλάβω το μαντολίνο: πηγαίνει πίσω στις ρίζες αυτής της μουσικής.
Το ίδιο ισχύει και για την ακουστική κιθάρα. Τι σας οδήγησε αρχικά σε αυτή την επιλογή; Όταν ήμουν μικρός, ήθελα απλά μια κιθάρα. Κι η πρώτη κιθάρα που μου πήραν ήταν ακουστική. Κάποια χρόνια αργότερα απέκτησα και ηλεκτρική κιθάρα. Αλλά εφόσον με ενδιέφεραν τα ακουστικά blues, η ακουστική κιθάρα ήταν η σωστή επιλογή.
Ο ηλεκτρικός ήχος στα blues ήρθε αρκετά αργότερα, κι από κάποιους θεωρήθηκε σχεδόν προδοσία. Εσείς τώρα πώς το βλέπετε; Είναι απλά μουσική! Για μένα αυτό είναι όλο, είναι μουσική που αγαπώ. Μου αρέσουν όλα τα είδη μουσικής, κι αυτό επίσης.
Εσείς, εκτός από blues, έχετε παίξει με τον αείμνηστο Ali Farka Touré, κι έχετε και το συγκρότημα Rasta Blues Experience.Από ότι βλέπω, αναζητείτε το σύνολο της μουσικής που έχει παρόμοια καταγωγή. Από την Αφρική, την Αμερική, τη Τζαμάικα… Παίζω μαύρη μουσική. Είμαι αφρικανός στην καταγωγή. Η μουσική που παίζω είναι το blues, αλλά είναι αφρικανική μουσική, γιατί δημιουργήθηκε από αφρικανούς στην Αμερική. Δεν θεωρώ λοιπόν αυτές τις μουσικές ως καταγόμενες από τη χώρα όπου εμφανίστηκαν, απλώς τις θεωρώ αφρικανική μουσική, της οποίες οι ρίζες βρίσκονται στην Αφρική, αλλά έχει κλαδιά σε διάφορα μέρη του κόσμου. Αυτό λοιπόν που κάνω εγώ έχει να κάμει ,ε ένα μικρό μέρος του δέντρου, του μεγαλύτερου δέντρου της αφρικανικής μουσικής.
Υπάρχουν κι άλλοι αφρικανοί μουσικοί με τους οποίους θα θέλατε να συνεργαστείτε; Έχω ηχογραφήσει με μουσικούς από την Κινσάσα του Κονγκό, και σκεφτόμαστε να κυκλοφορήσουμε σε άλμπουμ αυτό που κάναμε, αλλά ακόμα δεν το έχουμε κάνει. Κι επίσης πέρυσι συμμετείχα σε ένα δίσκο του Boubacar Traoré, που κυκλοφόρησε στα τέλη της περασμένης χρονιάς, κι όπου γράψαμε κι ένα τραγούδι μαζί. Ο Boubacar είναι ένας καλλιτέχνης πασίγνωστος στο Μάλι, αλλά και παγκόσμια. Αυτές είναι οι πιο πρόσφατες συνεργασίες μου με καλλιτέχνες από την αφρικανική ήπειρο.
Από την άλλη, ανάμεσα σε πολλά άλλα πρότζεκτ, λάβατε μέρος σε ένα άλμπουμ- αφιέρωμα στον Johnny Cash, που πέρα από τις blues ρίζες του, είναι κάποιος που εκπροσωπεί ένα είδος χαρακτηριστικό της λευκής Αμερικής . Με προσέγγισαν και μου ζήτησαν να κάνω ένα κομμάτι. Σέβομαι τον Johnny Cash, γιατί είχε ανεξάρτητη σκέψη, κι υπερασπιζόταν τις ιδέες και τους σκοπούς που πίστευε. Κι αν οι άνθρωποι στο σινάφι του δεν συμφωνούσαν, δεν τον ένοιαζε καθόλου. Ακολουθούσε το δικό του δρόμο, κι ήταν κάποιος που αισθάνομαι ότι προσπαθούσε να κάνει το σωστό. Φυσικά, το ένοιωσα τιμή μυ όταν μου ζήτησαν να είμαι μέρος αυτού του δίσκου, και ακόμα μεγαλύτερη τιμή μου που έμαθα πως άκουσε το δίσκο πριν πεθάνει, μου είπαν πως του άρεσε το κομμάτι που έκανα.
Στη γενιά σας οι περισσότεροι μουσικοί έχουν κάνει σπουδές, ενώ παλαιότερα ήταν κυρίως αυτοδίδακτοι. Τι διαφορές βλέπετε; Αυτές οι μουσικές είναι ένας μοναδικός τρόπος έκφρασης. Ακόμα κι οι αυτοδίδακτοι μουσικοί λοιπόν, μελέτησαν μια μουσική παράδοση. Αλλά κι εγώ δεν μπορώ να πω πως έχω κάνει επίσημες μουσικές σπουδές, είμαι εν πολλοίς αυτοδίδακτος. Αγόρασα μερικά βιβλία και μίλησα με κάποιους ανθρώπους, αλλά δεν πήγα στο ωδείο. Κι ούτε νομίζω πως χρειάζεται. Η παράδοση μαθαίνεται μέσα από εμπειρίες και ανθρώπους, κι όχι από βιβλία. Δεν νομίζω πως μπορείς να μάθεις τα blues μέσα από βιβλία ή σχολές. Δεν έχει νόημα, θα έλεγα πως η καινούρια γενιά ακολουθεί το δρόμο της παλιάς – δεν ξέρω κανέναν που να πήγε σε σχολή για να μάθει να παίζει αυτή τη μουσική. Σίγουρα υπάρχουν, αλλά αυτοί που γνωρίζω εγώ έμαθαν από κάποιους άλλους που έπαιζαν blues.
Τι να περιμένει το αθηναϊκό κοινό από το ραντεβού μας; θα παίξουμε το αληθινό blues. Θα είναι απογυμνωμένο, θα λέει ιστορίες. Τα πιο πολλά τραγούδια που παίζω και γράφω λένε ιστορίες για τη ζωή των μαύρων σήμερα, αλλά και ιστορίες από το Νότο στο παρελθόν, και ιστορίες για πράγματα που έχω ακούσει γενικώς σε όλο τον κόσμο. Αλλά σίγουρα θα είναι το αληθινό blues, μουσική από τις ρίζες.
Μετά από δύο θητείες του Ομπάμα ως προέδρου των ΗΠΑ, σήμερα έχουμε περάσει στον Ντόναλντ Τραμπ. Από αυτά που καταλαβαίνουμε, κάποια πράγματα είναι διαφορετικά. Πόσο διαφορετικά είναι για τον έγχρωμο πληθυσμό των ΗΠΑ; Όχι και τόσο διαφορετικά στην πραγματικότητα γιατί στις ΗΠΑ οι μαύροι είναι μισητοί γενικά ως πληθυσμιακή ομάδα. Κι έχει μακρά ιστορία η προσπάθεια να διαταραχτεί και να έρθει σε σύγχυση τo μαύρο κίνημα και να παραμείνουν αποδιοργανωμένος ο μαύρος λαός. Αφού λοιπόν το είπαμε αυτό, δεν μπορώ να πω πως είναι και πολύ διαφορετικά. Νομίζω όμως πως αισθητικά, ο τόνος, οι διατυπώσεις είναι αλλιώς: ο πρόεδρος Τραμπ μιλάει με τρόπο που δεν έχουμε ακούσει να εκφράζεται άλλος πρόεδρος των ΗΠΑ.όμως πρέπει να θυμόμαστε και να συγκρατούμε πως το ίδιο σύστημα που εξέλεξε έναν Μπαράκ Ομπάμα είναι επίσης ικανό να εκλέξει έναν Ντόναλντ Τραμπ. Και οι δύο εργάζονται για τις ΗΠΑ, είναι και οι δύο κατά κάποιο τρόπο υπάλληλοι του ίδιου συστήματος. Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε το σύστημα κει να επικεντρωνόμαστε σε ξεχωριστά άτομα. Γιατί τα άτομα έρχονται και παρέρχονται, αλλά είναι το σύστημα που θα είναι εδώ και αύριο, και μεθαύριο, και πολύ καιρό αφού θα έχουν παρέλθει ο Τραμπ κι ο Ομπάμα. Πρέπει λοιπόν να βλέπουμε τη γενικότερη εικόνα αν θέλουμε να προκαλέσουμε μια αλλαγή. Γιατί δεν πιστεύω πως υπήρξε καταπιεσμένος που να κέρδισε την απελευθέρωσή του ψηφίζοντας. Συνήθως οι άνθρωποι πρέπει να αγωνιστούν για την ελευθερία τους. Κι αυτό θα πρέπει να συμβεί και σε αυτή την περίπτωση.